Wszystkie zawarte tu teksty mogą być wykorzystywane jedynie za zgodą właściciela strony!

© Copyright by Maciej Pinkwart

 

 

Nowinki 

 

26 września 2013

Głosy jesieni

 

Mistrz Konstanty Ildefons:

Oto widzisz, znowu idzie jesień,

człowiek tylko leżałby i spał...

Załóżże twój szmaragdowy pierścień:

blask zielony będzie miło grał.

Lato się tak jak skazaniec kładzie

pod jesienny topór krwawy bardzo -

a my wiosnę widzimy w szmaragdzie,

na pierścieniu, na twym jednym palcu.

 

*

 

Od momentu, jak mi zaczęli grzać w kaloryferach, zacząłem słyszeć Głosy. Ponieważ w ogólności ze słuchem jestem nie bardzo, więc w pierwszej chwili się nawet ucieszyłem, bo głuchota z mało kogo robi Beethovena, a dobrze ulokowane głosy są źródłem satysfakcji, o czym wiedzą wszyscy zawiedzeni wyborcy w połowie kadencji. KAŻDEJ KADENCJI. Kadencja zresztą to ulubiona przeze mnie część każdego koncertu na orkiestrę symfoniczną i instrument solowy - to jest ten moment, kiedy dyrygent opuszcza strudzone ręce, kładzie batutę na pulpit albo do kieszeni, muzycy przeglądają SMS-y na komórkach, a solista wycina od ucha kawałeczek solowy, a niekiedy nawet nieco improwizowany, nie myśląc o tym, że zarabia właśnie na drugą kadencję, bo w każdym koncercie kadencja jest tylko jedna i tak powinno być także w świecie politycznym. Potem pomyślałem sobie, że zwariowałem, co by nie było takie złe, bo mógłbym załapać się do jakiegoś zespołu parlamentarnego, albo wystąpić jako ekspert, w końcu też nie raz leciałem samolotem i pechowo zawsze mam miejsce koło skrzydła. Ale nigdy nie widziałem wybuchającej stodoły, raz kiedyś tylko wybuchła mi w rękach butelka szampana sowietskoje igristoje, ale to mi raczej nie daje uprawnień. No, ale skoro pomyślałem sobie, że zwariowałem, to znaczy, że nie zwariowałem, bo nikt z tych co zwariowali, nie myśli, że zwariował, ale żeby się utwierdzić w opinii o dobrym stanie psychicznym, postanowiłem przeprowadzić naukowy eksperyment: postawiłem koło kaloryfera włączony dyktafon, a po kilku chwilach przegrałem to, co tam się zarejestrowało na komputer i odsłuchałem. Głosy nadal były, ale ponieważ to wszystko nadal mogło występować tylko w mojej głowie, więc wysłałem to mailem do Renatki, i ona potwierdziła, że na jej komputerze też coś słychać. Nie powiem co, bo nie było słychać tak wyraźnie, a poza tym było mi trochę wstyd, bo zachowałem się jak pewien były minister, który pochopnie powiedział, że dyktafon, którego w pewnym momencie użył wobec innego ministra jest jego gwoździem do trumny i zaraz potem zrobiło się po szekspirowsku: minister od dyktafonu wyleciał na zieloną trawkę razem z całą swoją formacją polityczną, a minister od gwoździa najpierw też wyleciał, a potem popełnił samobójstwo, więc przestało być śmiesznie.

Więc moje głosy, to podgrzane kaloryferami dyskusje sąsiadów. Nie wiem tylko których, bo nie chcę podsłuchiwać.

*

Przy temperaturze plus 11 stopni zrobiła się dziś burza, a ulewny deszcz wygonił z budowy pracowników, układających na sąsiednim osiedlu kostkowe chodniki. Jest już tak pięknie, że aż żal, że przyjdzie zima i śnieg to wszystko zasypie. W ogóle nadchodząca zima wydaje się być bardzo interesująca, a najbardziej mnie ciekawi, czy mieszkańcy Białego Dunajca ozdobią świątecznymi lampkami ulubiony most całej Polski. Może warto też wykorzystać zimę, podczas której z zasady jest tam bardzo mało wody, na zorganizowanie przeprawy poza mostem? Bród to jedna z najlepszych form komunikacyjnych, w Polsce mająca największe tradycje. Bród, przez o z kreską.

*

Bardzo mnie śmieszyła w to minione już lato pryncypialna wojna między Tatrzańskim Parkiem Narodowym a środowiskiem ekologicznym, które do tej pory traktowane było przez TPN jako naturalny sojusznik. Ale od czasu, gdy ekolodzy zaczęli nawoływać do bojkotu konnego transportu do Morskiego Oka, w trosce o zdrowie, a nawet życie koni, TPN wystąpił przeciwno nim jednym frontem z wozakami, którzy z niewolniczej pracy koni czerpią spore zyski, od czego kupony odcina też Park. Ale to jest zupełnie zrozumiałe: życzliwy stosunek ludności miejscowej do zwierząt domowych i dzikich znamy dobrze nie tylko z Morskiego Oka, także z Lipnicy Wielkiej, Frydmana, Poronina... Miłość do zwierząt przejawia się również w niemal każdej regionalnej karczmie, w której byłe zwierzęta patrzą na klientów szklanymi oczami, zaglądając im do potraw regionalnych wzrokiem smutnym i egzystencjalnie nieobecnym. Kochamy zwierzęta, bo leczą nas swoim sadłem świstaki i smalcem psy - najwięksi przyjaciele człowieka. A konie? Cóż, TPN nie będzie występował w ich obronie, bo są gatunkiem nie rodzimym dla gór - w przeciwieństwie, rzecz jasna, do górali. Ksiądz (KSIĄDZ!) Wawrzyniec Sutor zaliczał górali do tatrzańskich ssaków... A w gruncie rzeczy to pewno o to chodzi, że nie ekolodzy, tylko wozacy płacą TPN-owi za licencje... A konie? Cóż, nie ma się czym przejmować - nie mają duszy i nie dają na tacę...

*

Wybuchła kolejna afera w szkolnictwie artystycznym, tym razem na Orawie, gdzie w Jabłonce utworzono samorządową szkołę muzyczną pod egidą Ministerstwa Kultury, mimo że od laty istniała tam szkoła muzyczna niepubliczna. Ponieważ znam osoby będące stronami sporu i nie mam do nich stosunku równorzędnie obojętnego - zamieszczam tu bez komentarza dwa teksty z ostatniego "Tygodnika Podhalańskiego":  artykuł Beaty Zalot i list Rady Rodziców zakopiańskiej POSA.