Drogi
Drogi słowackie, nawet te podrzędne, którymi także będziemy się poruszać, są na ogół nieźle utrzymane. Wyjątkiem są obszary w obrębie niektórych wsi, gdzie zwykle nawierzchnia jest niezbyt równa. Oznakowanie zazwyczaj dobre, szczególnie poziome: większość dróg ma obrys boczny oraz linię środkową. Dobrym zwyczajem jest wyznaczanie końca strefy wyprzedzania przy pomocy wyrysowanych na jezdni ukośnych strzałek, które wskazują nam miejsce, gdzie bezwzględnie musimy wrócić na swój pas, bo za chwilę rozpocznie się ciągła linia. Nieco gorzej jest z oznakowaniem pionowym, gdyż nierzadko drogowskazy pokazują się w ostatniej chwili, zwłaszcza na ulicach miast. Dojazdy do centrum z kilkoma wyjątkami dobrze oznaczone. Jedynie przejścia graniczne w Chyżnem, Łysej Polanie i Piwnicznej są dobrze oznakowane na kilkanaście lub dwadzieścia kilka kilometrów przed granicą. Szczególnej uwagi wymagają wjazdy i wyjazdy z miast, gdyż w coraz większym stopniu wprowadzane sa objazdy i obwodnice, także nowo budowane. Nieco chaosu znajdziemy w miejscach, gdzie funkcjonują wjazdy na nowo wybudowane odcinki autostrad.
Wszystkie opisane drogi są dostępne przy każdej pogodzie, choć, jak to w górach, w każdej porze roku mogą być niebezpieczne - mgła, oblodzenie, deszcz lub śnieg w wyższych partiach mogą niekiedy uniemożliwić jazdę. Zimą drogi słowackie są na ogół dobrze utrzymane, lepiej niż na północ od Tatr. Kilka odcinków jest prawdziwie wysokogórskich, natomiast tylko trasa w poprzek Słowackiego Raju, od Podlasku do Stratenej wymaga zimą założenia łańcuchów, bez których przejazd jest trudny, jeżeli nie niemożliwy. Z uwagi jednak na krótki dzień i trudności terenowe, zimą niektóre trasy należałoby wykluczać z planowanej wycieczki. Kłopoty w tym czasie mogą być także ze zwiedzaniem obiektów terenowych, szczególnie zamków i skansenów. Także niektóre muzea w miesiącach niesezonowych dostępne są tylko dla wcześniej zapowiedzianych wycieczek. Odpowiednie uwagi znajdzie Czytelnik w części leksykonowej.